Ka njerëz që shohin botën siç është, dhe ka të tjerë që e shohin si mund të jetë.
Enesi Ymeri i përket atyre të dytëve. Për të, një fletë e bardhë apo një telajo bosh nuk është kurrë e zbrazët – ajo është një ftesë për të krijuar një univers të ri, të mbushur me dritë, ngjyra dhe jetë.
Me brushën në dorë, ai lëviz si një dirigjent që drejton orkestrën e tij të heshtur, ku çdo goditje përcjell një ritëm, një emocion, një mesazh. Ngjyrat, të cilat për shumë njerëz janë thjesht nuanca, për Enesin janë gjuha e shpirtit të tij.
Ai e di se si ta përdorë dritën për të sjellë ngrohtësi, dhe hijen për t’i dhënë thellësi. Ai i përzien ngjyrat me një ndjeshmëri që s’mësohet nga librat, por lind nga brenda, nga një talent i natyrshëm që e bën secilën vepër të jetë unike.
Në pikturat e tij nuk sheh vetëm peizazhe apo figura; sheh mendime, ndjenja dhe kujtime të kapura në një çast. Çdo detaj, sado i vogël, është i qëllimshëm. Çdo vijë është një fjalë, çdo ngjyrë një fjali, dhe kur mbaron, tabloja bëhet një histori që flet pa zë, por që prek zemrën.
Enesi nuk pikturon për të mbushur hapësira; ai pikturon për të mbushur shpirtra. Puna e tij është një dëshmi se arti nuk është vetëm ajo që sheh, por edhe ajo që ndien. Dhe me çdo vepër që krijon, ai jo vetëm që shton bukuri në botë, por edhe frymëzim për ata që e shohin.
Enesi – majstor boja i četkice
Postoje ljudi koji vide svet onakvim kakav jeste, a postoje i drugi koji ga vide onakvim kakav bi mogao biti. Enesi Imeri pripada ovoj drugoj grupi. Za njega, prazan list papira ili prazno platno nikada nije prazno – to je poziv da se stvori novi univerzum, ispunjen svetlošću, bojom i životom.
Sa četkicom u ruci, kreće se poput dirigenta koji vodi svoj tihi orkestar, gde svaki potez prenosi ritam, emociju, poruku. Boje, koje su za mnoge ljude samo nijanse, za Enesa su jezik njegove duše.
On zna kako da koristi svetlost da unese toplinu, a senku da da dubinu. Meša boje sa osetljivošću koja se ne uči iz knjiga, već se rađa iznutra, iz prirodnog talenta koji svako delo čini jedinstvenim. U svojim slikama ne vidi samo pejzaže ili figure; vidi misli, osećanja i sećanja uhvaćena u trenutku. Svaki detalj, ma koliko mali bio, je namerno napravljen. Svaka linija je reč, svaka boja rečenica, a kada je završena, slika postaje priča koja govori tiho, ali dotiče srce.
Enes ne slika da bi ispunio prostore; on slika da bi ispunio duše. Njegov rad je dokaz da umetnost nije samo ono što vidite, već i ono što osećate. I svakim delom koje stvori, on ne samo da dodaje lepotu svetu, već i inspiraciju onima koji ga vide.